To wygląda całkiem jak Jura....

Zwiedzając trasę Bytom-Kraków (dość dokładnie bo dwukrotnie w ciągu dwóch dni) takie spostrzeżenie poczynił mój Ulubiony Współpodróżnik. Biorąc pod uwagę, że właśnie przemierzaliśmy okolice Ojcowskiego Parku Narodowego, było to spostrzeżenie niewątpliwie trafne. Jako maniacy szwendania i zamków w drodze powrotnej postanowiliśmy zahaczyć o, bodaj najpiękniej zachowany na Szlaku Orlich Gniazd, Zamek w Pieskowej Skale. 

Nawigacja poprowadziła nas trasą niesamowicie widokową, ale zajęci zachwytami nad krajobrazem nie wpadliśmy na to, żeby zrobić jakieś zdjęcia. No cóż - innym razem. Do towarzystwa wzięliśmy mojego Małego Braciszka (którego to, jak pamiętacie akurat przeprowadzaliśmy - nota bene: znowu dostał pracę w Krakowie i jednak tam wraca). I pognaliśmy oglądać zamek. 

Zaparkowawszy na parkingu przy gospodzie, przeczytaliśmy napis na drogowskazie: "Zamek 500m". No cóż - albo się komuś miarka zepsuła albo "jedynka" odpadła albo po prostu było to bezczelne kłamstwo, bo z tego miejsca na zamek jest jakieś półtora kilometra. W sumie "co to dla żywego?" - daliśmy radę oczywiście. 

Ścieżka malownicza - dało się przeżyć ten spacer.

Zamek jak zamek: śliczny, historyczny, bardzo stary. Pięknie odremontowany i zachowany. Widoki z tarasu kawiarni są cudowne i właściwie więcej na ten temat nie będę się rozpisywać. Lubię to miejsce i tyle.

Z widokiem na las.

I na zamek.

I na dziedzińcu zapozowałam ja.

A że już byliśmy w okolicy to postanowiliśmy obejrzeć z bliska Maczugę Herkulesa. Kolejny "masthew" tamtejszej wycieczki, coś co "trzeba zobaczyć"i koniecznie, absolutnie trzeba się pod nią sfotografować. Trzeba i już. 

No to idziemy - z braciszkiem za łapkę bo ślisko.

Wleźliśmy i mamy zaciesz.

Czy ja wspominałam, że ciężko mi idzie ustać grzecznie?

I taka słitfocia z zamkiem w tle.

A potem pognaliśmy do Mamusi pobawić się z jej 40-kilogramowym szczeniaczkiem i jego kumpelką kotką (dla odmiany ważącą na oko jakieś 15 dag).